ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ
Για να θυμηθούμε πόσο δυνατές, ικανές και μοναδικές είμαστε!
Γυναίκα: λέξη με επτά γράμματα, σαν να λέμε επτά θαύματα, που περικλείουν την απόλυτη ουσία της διαιώνισης του ανθρώπινου γένους.
Γυναίκα: Ο βασικός κορμός της ύπαρξης.
Ψωμί, κρασί, φωτιά και γυναίκα, λέει ο Καζαντζάκης.
Μάνα, αδελφή, φίλη, σύντροφος, ερωμένη, συνοδοιπόρος.
Γυναίκα, λέξη γένους θηλυκού όπως λέμε ζωή, γέννηση, ελπίδα, θέληση, εγκαρτέρηση, δύναμη, υπομονή, αγάπη, θαλπωρή, αγκαλιά, τρυφερότητα, ανιδιοτέλεια, αφοσίωση. Όλες είναι λέξεις θηλυκές και πιστέψτε με, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε και γιορτάζεται όχι μόνο για να αναδείξει το ρόλο των γυναικών στην διαμόρφωση της ιστορίας, αλλά και για να θυμίζει, πως ασχέτως των όσων βημάτων έχουν ήδη γίνει στην κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, είναι ακόμη πολλά που πρέπει να ακολουθήσουν.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Ο Αριστοφάνης έβαλε μια γυναίκα , την Λυσιστράτη, να πρωτοστατήσει για να σταματήσει ο πόλεμος. Κάποιους αιώνες αργότερα, οι Παριζιάνες κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου. Και φτάσαμε στην 8η Μαρτίου του 1857 όταν πραγματοποιήθηκε η μεγάλη απεργία από εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το γεγονός αυτό ήταν μία από τις σημαντικότερες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Στην Ελλάδα οι πρώτες αναφορές για το δικαίωμα ψήφου καταγράφηκαν προς το τέλος του 19ου αιώνα στην «Εφημερίδα των Κυριών» που εξέδιδε η μαχητική φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν-Σιγανού και συντασσόταν μόνο από γυναίκες. Χρειάστηκε όμως να περάσουν πάνω από σαράντα χρόνια για να μπορεί, το 1930, να ψηφίζει για δήμαρχο μόνο μια κατηγορία Ελληνίδων (εγγράμματες, άνω των 30 ετών).
Στην συνέχεια όμως, στον πόλεμο του 1940 οι Ελληνίδες με αξιοθαύμαστο τρόπο ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας. Οι γυναίκες, αυτά τα τρυφερά αδύναμα πλάσματα, εκτός από μανάδες, σύζυγοι και νοικοκυρές ήταν οι αφανείς ηρωϊδες του έπους του ’40. Στα μετόπισθεν οι γυναίκες αντικατέστησαν τους άντρες που έχουν επιστρατευθεί. Άλλες που βρίσκονταν κοντά στην πρώτη γραμμή, οι Ηπειρώτισσες κι οι γυναίκες της Δυτικής Μακεδονίας, μετέφεραν πολεμοφόδια και τρόφιμα στους στρατιώτες μέσα στα χιόνια, στα δύσβατα μονοπάτια των κακοτράχαλων βουνών, εκεί που τα ζώα αρνούνται να προχωρήσουν, αλύγιστες βουβές, με αδάμαστη θέληση και ηρωϊκή αυτοθυσία. Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή της γυναίκας στο μέτωπο της αντίστασης κατά την περίοδο μεταξύ 1942-1944 . Χωρίς τη μαζική συμμετοχή και τις μεγάλες θυσίες των Ελληνίδων θα ήταν κυριολεκτικά αδύνατο να πάρει η αντίσταση την έκταση και το βάθος που πήρε, να γίνει το καθολικό κίνημα, αγώνας των Ελλήνων για την εθνική απελευθέρωση. Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην μάννα ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΤΖΟΓΙΑΝΝΗ που θυσιάστηκε για τα παιδιά της
Σε μια μικρή αναδρομή θα πρέπει να πούμε πως η Ελένη Σκούρα το 1953 έγινε η πρώτη ελληνίδα βουλευτής και η πρώτη φορά που ψήφισαν πανελλαδικά οι Ελληνίδες ήταν στις εκλογές του 1956 με το περιβόητο «τριφασικό» σύστημα που ανέδειξε τη νεοϊδρυθείσα ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή πρώτο κόμμα σε έδρες. Σε εκείνες τις εκλογές εξελέγη ως βουλευτής με την ΕΡΕ και η Λίνα Τσαλδάρη.
Δεκαετίες αγωνίζονται οι Ελληνίδες για το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, όχι γιατί είναι γυναίκες , αλλά γιατί το αξίζουν. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει το 1975 το περίφημο «”I’ve got a woman’s ability to stick to a job and get on with it when everyone else walks off and leaves it.”
Εμείς οι γυναίκες αποτελούμε το 51% του παγκόσμιου πληθυσμού και αν είμαστε δυνατές, τα πάντα μπορούν να αλλάξουν… Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε θεμελιώδεις αλλαγές στον πολιτισμό μας. Αλλά για να γίνει πράγματι η αλλαγή, χρειαζόμαστε θηλυκή ενέργεια στη διακυβέρνηση του κόσμου. Χρειαζόμαστε σημαντικό αριθμό γυναικών σε θέσεις δύναμης και όχι τα καθιερωμένα λουλούδια που μας προσφέρουν κάθε χρόνο.
Είμαστε ίσοι; Μέχρι η απάντηση να είναι ‘‘ναι’’, δεν πρέπει να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε.
ΚΛΑΙΡΗ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ