Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Μαρκοπούλου, στα πλαίσια της Παγκόσμιας ημέρας της Τρίτης Ηλικίας και θέλοντας να τιμήσει τη «γηραιότερη» εγγεγραμμένη δημότισσα της περιοχής μας, προέβη στην παρακάτω συνέντευξη.
Η κα Δήμητρα Κολιαβασίλη, η αλλιώς η Τούλα του Κώτσο -Κορίτσι, γεννήθηκε το έτος 1925, σε μια σπηλιά στην περιοχή Καψάλα, στα Ποριά στην Βραυρώνα. Ήταν το έκτο παιδί μιας πολυμελούς αγροτικής οικογένειας. Γεννήθηκε κορίτσι, σε μια εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και την έλευση των προσφύγων. Γεννήθηκε τον μήνα Αύγουστο, για αυτό και τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς, της είχαν δώσει το παρατσούκλι η Γκοστιάρ (η Αυγουστιάτικη)…
Η ηλικιωμένη γυναίκα, μας υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο και μια σεμνή συστολή στις κινήσεις της. Αφού συστηθήκαμε και τις εξηγήσαμε πως η ίδια είναι το τιμώμενο πρόσωπο, ως η μεγαλύτερη σε ηλικία εγγεγραμμένη δημότης στην περιοχή, χαμογέλασε και με ένα γέλιο στα μάτια της, ξεκίνησε το ταξίδι των αναμνήσεων.
Μας μίλησε για το Μαρκόπουλο, τον τόπο της, ένα Μαρκόπουλο που έχει κρατήσει στην μνήμη της αναλλοίωτό, όπως τότε που ήταν ένα μικρό κορίτσι και τραγουδούσε ξέγνοιαστη μαζί με τα δώδεκα αδέρφια της. Μας μίλησε με συγκίνηση, για την πατρική της γειτονιά, που τόσο αγαπούσε, τους Παπασιδέρηδες και τους Καλαφουταίους, την Ιταλό-γερμανική κατοχή και τα δύσκολα χρόνια, αλλά και για τον σύζυγό της τον Μήτσο τον Κώστα (Κοκόση) και την κοινή ζωή που έζησαν μαζί με αγάπη. Μεγάλη της αδυναμία, η μονάκριβη κόρη της Μαρία και τα εγγόνια της, ο Ηλίας και ο Δημήτρης, αλλά και η δισέγγονη της, η μικρή Λυδία…Τέλος, με περίσσια αγάπη αναφέρθηκε στον αγαπημένο της γαμπρό Τάκη Ευαγγελίου, με το παρατσούκλι Μποδοσάκης που όλα αυτά τα χρόνια δεν της χαλά χατίρι…
Η κα Τούλα με απόλυτη διαύγεια πνεύματος, αναφέρθηκε στην μεγάλη της αγάπη, την εκκλησία και συγκεκριμένα στην εκκλησία του Αγίου Νικόλα. Σύμφωνα με την κόρη της, κα Μαρία Κώστα-Ευαγγελίου, μέχρι πριν λίγα χρόνια, η ηλικιωμένη γυναίκα είχε ενεργή ενασχόληση με την Φιλόπτωχο ενορία, αρωγός και η ίδια στην σημαντική προσπάθεια του Παπαγιάννη του Ορφανού, καθώς της άρεσε να προσφέρει και να βοηθά ανιδιοτελώς όλους όσους βρίσκονταν σε ανάγκη. Μεγάλη της αγάπη όμως και η θάλασσα του Πόρτο Ράφτη, καθώς η κα Τούλα κολυμπούσε έως τα 97 της και μάλιστα δεν δίστασε να μοιραστεί μαζί μας με βλέμμα περήφανο, ένα περιστατικό που η ίδια στα 97 της, έσωσε από πνιγμό, μια άλλη ηλικιωμένη γυναίκα αρκετά μικρότερή 76 ετών!
Η κα Τούλα έζησε μια ζωή γεμάτη, τόσο από χαρές όσο και από πίκρες παρολ’ αυτά δεν έχασε το χαμόγελό της ποτέ, συνέχισε να προσπαθεί και να ελπίζει, να τραγουδά και να εύχεται να μπορέσει να ζήσει και άλλα όμορφα χρόνια δίπλα στα αγαπημένα της πρόσωπα…
Φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξης μας, η κα Τούλα μας έδωσε την ευχή της στα αρβανίτικα την οποία και σας μεταφέρουμε ….
ΤΙ ΓΕΝΙ ΜΙΡΕ ΒΑΣΑΖΕ!
(Να είστε καλά κορίτσια…)
Ευχαριστούμε θερμά
- Την Προϊσταμένη Δημοτολογίου και Ληξίαρχο κα Ειρήνη Κώστα για τις πολύτιμες συμβουλές της
- Τον κ. Στάθη Αλέκο για τις γνώσεις του αναφορικά με την περιοχή
- Την οικογένεια της κ. Δήμητρας Κολιαβασίλη για την ζεστή φιλοξενία, αλλά και για την εγκαρδιότητα την οποία μας υποδέχτηκαν!
«Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που μεγάλωσαν γενιές και γενιές παιδιών»
Σας ευχαριστούμε
Επιμέλεια Κειμένου:
Βασιλική Σταύρου
Κωνσταντίνα Δρίτσα
