Ταξίδι-ντροπή στη Θάσο: Παιδί σε αμαξίδιο στο γκαράζ του ferry boat – Εξοργιστικές εικόνες ντροπής εν έτει 2025
Σε μια χώρα που υπερηφανεύεται για τον τουρισμό, τις θάλασσές της και τη φιλοξενία της, οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας εξακολουθούν να βιώνουν σκηνές ντροπής. Η απαράδεκτη μεταχείριση ατόμων με αναπηρία σε πλοία της ακτοπλοΐας αποκαλύπτει για άλλη μία φορά τη βαθιά έλλειψη υποδομών, ευαισθησίας και σεβασμού.
Παιδί σε αμαξίδιο ταξίδεψε στο γκαράζ – Ανάμεσα σε καυτές λαμαρίνες και αυτοκίνητα
Η εικόνα είναι αδιανόητη και ταυτόχρονα σοκαριστικά οικεία για όποιον έχει βιώσει την πραγματικότητα των ακτοπλοϊκών μετακινήσεων στην Ελλάδα με κινητικά προβλήματα. Το βράδυ της Τρίτης 22 Ιουλίου 2025, ένα παιδί σε αναπηρικό αμαξίδιο, συνοδευόμενο από τον άνθρωπό του, αναγκάστηκε να παραμείνει στο γκαράζ του πλοίου, στο δρομολόγιο από Λιμένα Θάσου προς Κεραμωτή.
Μέσα σε συνθήκες καύσωνα, χωρίς καν τον ελάχιστο εξαερισμό, το παιδί ταξίδεψε ανάμεσα σε αυτοκίνητα και αναθυμιάσεις, επειδή δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για πρόσβαση στον χώρο των επιβατών.
Η καταγγελία που συγκλονίζει
Η Εύη Ζουμπουλίδου, συνεπιβάτιδα του παιδιού, έκανε μια ανάρτηση-γροθιά στο στομάχι στο Facebook:
«Για ακόμη μια φορά ντράπηκα που είμαι άνθρωπος. Ένα άτομο σε αμαξίδιο, με τη συνοδό του, ταξίδευαν μαζί με τα αυτοκίνητα γιατί προφανώς δεν υπάρχει τρόπος να ανέβει το αμαξίδιο στον χώρο των επιβατών. Χρόνια τώρα, η ίδια ιστορία: Ηλικιωμένοι, άτομα με κινητικά προβλήματα δεν μπορούν να ταξιδέψουν σαν άνθρωποι γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη. Γιατί; Ποιος υπεύθυνος μπορεί να απαντήσει;»
Δεύτερο περιστατικό: Καρδιοπαθής γυναίκα ταξιδεύει σε πλαστική καρέκλα
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα ακόμη περιστατικό έρχεται στο φως. Την προηγούμενη μέρα, σύμφωνα με καταγγελία στο kavalapost.gr, μια ηλικιωμένη καρδιοπαθής γυναίκα, η οποία επέστρεφε εξαντλημένη από νοσηλεία για να προετοιμαστεί για χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς, αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο γκαράζ σε μια πλαστική καρέκλα.
«Το πλήρωμα ούτε εκπαιδευμένο ήταν, ούτε ενδιαφέρθηκε. Κανείς δεν ήξερε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός για ΑμεΑ. Ή απλώς δεν μπήκε καν στον κόπο. Η μητέρα μου ταξίδεψε σαν πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Ντροπή», είπε η κόρη της.
Η Ελλάδα της τουριστικής υπερηφάνειας και της κοινωνικής εγκατάλειψης
Σε μια χώρα που χτίζει την εικόνα της πάνω στην “φιλοξενία”, δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά: ούτε ανελκυστήρες στα πλοία, ούτε εκπαιδευμένα πληρώματα, ούτε καν ένα σχέδιο αξιοπρέπειας για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.
Το δικαίωμα στην μετακίνηση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και όμως, το 2025, η προσβασιμότητα στις θαλάσσιες μεταφορές παραμένει ζητούμενο, με τους πιο αδύναμους να ταπεινώνονται ξανά και ξανά, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη.
Πού είναι το κράτος; Πού η ναυτιλιακή εταιρεία;
Καμία δημόσια τοποθέτηση, καμία συγγνώμη, καμία δέσμευση για αλλαγή. Η σιωπή των υπευθύνων είναι εκκωφαντική, όσο και η οργή των πολιτών που γίνονται αυτόπτες μάρτυρες αυτής της κραυγαλέας αδιαφορίας.
Όχι άλλη ανοχή – Όχι άλλη σιωπή
Η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει. Οι πολίτες να απαιτήσουν το αυτονόητο: πρόσβαση, αξιοπρέπεια, σεβασμό. Όχι μόνο για τους τουρίστες. Όχι μόνο για την εικόνα της χώρας. Αλλά για τους ανθρώπους μας.
