Την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου, μαθητής γυμνασίου υπέστη ηλεκτροπληξία όταν άγγιξε καλώδιο που κρεμόταν από το ταβάνι σε χώρο του σχολείου. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους, έμεινε μία μέρα υπό παρακολούθηση και ευτυχώς δεν υπέστη καρδιολογική βλάβη. Ο ίδιος περιέγραψε ότι ένιωσε το ρεύμα να τον διαπερνά—μια εμπειρία που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζήσει σε εκπαιδευτικό χώρο.
Η ιστορία του πατέρα είναι εξίσου αποκαλυπτική: το σχολείο είχε ειδοποιήσει επανειλημμένα τον Δήμο για ηλεκτρολογικά προβλήματα. Οι ευθύνες, όπως λέει, «υπάρχουν και πρέπει να αποδοθούν». Κατατέθηκε μήνυση κατ’ αγνώστων, ένα βήμα που δείχνει πως η υπομονή έχει τελειώσει.
Οι μαθητές δεν έμειναν θεατές. Το πρωί της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου προχώρησαν σε κατάληψη, ζητώντας το αυτονόητο: να μη φοβούνται ότι ο χώρος όπου περνούν τη μισή παιδική τους ζωή μπορεί να τους τραυματίσει. Το πνεύμα είναι καθαρό και διαχρονικό — όταν το σχολείο δεν σε προστατεύει, το υπερασπίζεσαι εσύ. Από την παλιά μαθητική κουλτούρα μέχρι την πιο σύγχρονη Gen Z διεκδίκηση, η ανάγκη για αξιοπρέπεια είναι η ίδια.
Η αντίδραση του Υπουργείου Παιδείας ήρθε άμεσα. Η υπουργός Σοφία Ζαχαράκη επικοινώνησε με τον Δήμαρχο Αχαρνών, ζητώντας αναλυτική ενημέρωση. Η δημοτική τεχνική υπηρεσία έστειλε ηλεκτρολόγο που προχώρησε σε επιδιόρθωση, ενώ έγινε και πλήρης έλεγχος από ειδικό μηχανολόγο. Αυτές οι ενέργειες, όμως, μοιάζουν με «μπαλώματα» σε ένα κτίριο που φαίνεται να παλεύει χρόνια με τα ηλεκτρολογικά του.
Ο Σύλλογος Γονέων είναι ξεκάθαρος: «Δεν μπορούμε πλέον να δείξουμε άλλη ανοχή». Υπενθυμίζουν ότι ειδοποιήσεις έχουν σταλεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς, όμως η κατάσταση παραμένει επικίνδυνη. Ζητούν άμεση αποκατάσταση όλων των προβληματικών σημείων, κάλεσμα σε ΜΜΕ και κοινή δράση για την πίεση προς τις αρμόδιες αρχές.
Η εικόνα που διαμορφώνεται είναι η εξής: ένα σχολικό κτίριο που γερνάει γρηγορότερα από όσο το επισκευάζουν, μια σχολική κοινότητα που κουράστηκε να βλέπει τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται, και μια γενιά μαθητών που δεν φοβάται να πάρει θέση όταν κάτι πάει στραβά.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τέτοια περιστατικά δεν «λύνονται» με ένα κατσαβίδι και μια ανακοίνωση. Η ασφάλεια στα σχολεία δεν είναι πολυτέλεια. Είναι υποχρέωση — διαχρονική και απαράβατη. Και μέχρι να το θυμηθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι, οι μαθητές θα συνεχίσουν να φωνάζουν. Με κατάληψη ή χωρίς, το μήνυμα έχει ήδη περάσει: κανένα παιδί δεν πρέπει να διακινδυνεύει για να πάει μάθημα.
