Μεγάλη τιµή να µπαίνεις στο σπίτι της και να τη συναντάς από κοντά… Στον δρόµο για την Παιανία, µαζί µε τον Μάκη Δελαπόρτα που της γράφει τη βιογραφία της, σκέφτοµαι ότι τόσο µεγάλες σταρ όπως η Μαίρη Χρονοπούλου δεν θα ξαναγεννηθούν (δείτε εδώ το ιατρικό ανακοινωθέν για τον θάνατό της). Η µεγάλη κυρία του θεάτρου και του κινηµατογράφου φωτογραφήθηκε πριν από μερικά χρόνια για το YOU και έκανε κατάθεση ψυχής µετά από πολλά χρόνια σε µια συνέντευξη που κράτησε µέχρι το πρωί…
Η συνέντευξη της Μαίρης Χρονοπούλου στο YOU
«Παντρεύτηκα τον πόνο µε καθολικό γάµο που δεν παίρνεις διαζύγιο… Μετά το ατύχηµά µου έφτασα 115 κιλά, αφιέρωσα τη ζωή µου στο διάβασµα… Μετά από τόσα βιβλία που έχω ρουφήξει, δεν βλέπω πολύ καλά» είναι τα πρώτα λόγια της… Η Μαίρη Χρονοπούλου στέκεται απέναντί µου, µε κοιτάζει στα µάτια και στο βλέµµα της, παρά τα 85 της χρόνια, βλέπω εκείνη τη γαζέλα που ερµηνεύει «Του αγοριού απέναντι» και την ερωτεύεται το σύµπαν…
«Με τη Μαίρη έχουµε µια σχέση ζωής που γίνεται βιβλίο… Δεν είναι βιογραφία, είναι διαφορετικό από τα άλλα που έχω κάνει, καθώς είναι µια προσωπικότητα εκρηκτική και αιρετική, χωρίς να είναι δήθεν… Είναι η τελευταία σταρ ηθοποιός και ας µην το δέχεται… Γνωριστήκαµε το 1980 όταν έπαιζε στη “Ζωή του Τσιτσάνη”… Την παρακολουθούσα από παιδί και τη θαύµαζα ακούγοντας τον εθνικό ύµνο “Του αγοριού απέναντι” φορώντας το “εθνικό φουστάνι” όπως το λέω εγώ, µε τη µαχαιριά του σχεδιαστή Γιάννη Βούρου…» λέει στο YOU ο Μάκης Δελαπόρτας που µαζί µε την πιστή της οικονόµο Λαµάρα από τη Γεωργία τα τελευταία 30 χρόνια βρίσκεται δίπλα της. «Θα είναι ένα βιβλίο-θησαυρός µε φωτογραφικό υλικό αδηµοσίευτο που το είχε πεταµένο σε ένα υπόγειο… Μπήκα, το πήρα, µε το σίδερο έστρωνα πολλά αποκόµµατα εφηµερίδων εποχής που ανέφεραν: “Τις ωραιότερες τουαλέτες φορούσαν η Μαίρη Χρονοπούλου και η Μελίνα Μερκούρη”… Η Μαίρη δεν είναι καθόλου µαταιόδοξη, µέσα από αυτό το βιβλίο διαγράφεται η πορεία µιας σπουδαίας θεατρίνας και µιας υπέροχης προσωπικότητας που θα ταξιδέψει µέσα στις επόµενες γενιές»…
Μάκη, τι σε δένει µε τη Μαίρη Χρονοπούλου;
Είναι πάντα κοντά µου! Στις πρεµιέρες µου, στις παρουσιάσεις των βιβλίων µου, είναι πάντα εκεί, το τρίτο µου µάτι, σε όλες τις δουλειές µου είναι από πίσω η Μαίρη. Βλέπει τα πάντα µε το έµπειρο µάτι της. «Το πρώτο µας πάρτι», την τελευταία µου δουλειά, την έχει δει τρεις φορές.
Κάθεται απέναντί µου και µου προσφέρει µια πιατέλα µε διάφορα καλούδια, ενώ η Λαµάρα δεν σταµατάει να ετοιµάζει και άλλα… «Ο Μάκης είναι αυτοδηµιούργητος, γι’ αυτό και τον εκτιµώ, έχει σώσει ένα υλικό που το είχα στις αποθήκες και εάν δεν ήταν αυτός θα είχε πεταχτεί στις χωµατερές. Θα είµαι δίπλα του για αυτό το Μουσείο Ελληνικού Κινηµατογράφου που θέλει να κάνει».
Η αλήθεια είναι ότι δίνετε σπάνια συνεντεύξεις… Υπάρχει κάτι που δεν ξέρουµε για εσάς;
Στις συνεντεύξεις µου τα έχω πει όλα και τα έχω ξεφωνίσει, οπότε θα προτιµούσα να λέγαµε ότι αυτό που κάνουµε σήµερα δεν είναι συνέντευξη, είναι µια εξοµολόγηση στον καλύτερό µου φίλο… Τα φουστάνια µου τα χάρισα όλα σε φίλους µου τραβεστί για να τα φοράνε και να βγάλουν το ψωµάκι τους. Ένας φίλος µου τραβεστί φορώντας τα πήρε σπίτια. Τα φορέµατα τότε τα πληρώναµε πανάκριβα εµείς οι ίδιες, δεν µας τα έκαναν δώρο όπως γίνεται σήµερα…
Ήσασταν αρκετά κοκέτα…
Γοητεία στα 85 έχεις δει; Όχι, στη ζωή µου δεν ήµουνα κοκέτα, κυκλοφορούσα συνέχεια µε µια φόρµα. Μόνο στο θέατρο και στον κινηµατογράφο ντυνόµουνα µε Βαλεντίνο και µε Χάρη Τσιµόγιαννη. Είχα πληρώσει 1.800.000 δραχµές για ένα φουστάνι, 1.200.000 για άλλο. Έπαιρνα τρελά λεφτά στο «Can Can» το 1990 όταν έκανα σόου και εµφανιζόµουν µε τον Γιάννη Πουλόπουλο, τότε που ήταν σε άνθηση τα τραγούδια του ελληνικού σινεµά.
Τα λεφτά τα σκορπίσατε;
Δεν έχω πάθη, δεν έχω παίξει χαρτιά, δεν έχω δοκιµάσει ναρκωτικά, µου άρεσαν όµως τα ταξίδια, έχω πάει παντού, όπου µπορείς να φανταστείς, την υδρόγειο την έχω κεντήσει… Είµαι εκτός 20 χρόνια, µετά από το ατύχηµα µε το αυτοκίνητο. Έκανα το λάθος και έκανα επέµβαση σπονδυλικής στήλης που απέτυχε, έκανα δεύτερη επέµβαση µετά και έχω ένα χαρτάκι στο πορτοφόλι µου από τότε που λέει «αναπηρία 100% εφ’ όρου ζωής»… Ξέρεις όµως τι λέω; Μακαρίζω την τύχη µου γιατί στην καλύτερη στιγµή της καριέρας µου συνέβη αυτό και ο κόσµος µε κράτησε στη µνήµη του όπως ήµουνα τότε… Δεν φθάρθηκα πάνω στη σκηνή για να µε λυπούνται, γιατί κακά τα ψέµµατα το παραδάκι είναι γλυκό και θα µπορούσα να συνεχίζω να παίζω… Όχι, δεν θέλω κωλόγριες στο σανίδι, εξάλλου δεν πιστεύω ότι ήµουνα ωραία, ενδιαφέρουσα ήµουνα…
Πώς γίνεται µια τόσο ποθητή γυναίκα, λαµπερή και µε τέτοια καριέρα να γυρνάει ένα κουµπί µετά από το ατύχηµα και να µην τη νοιάζει που φεύγει µακριά από τα φώτα;
Πριν από το ατύχηµα γύρισε ένα κουµπάκι µέσα µου και όπου φύγει-φύγει. Βαρέθηκα! Άµα γερνάει ο άνθρωπος… Οι ορµόνες µου γυρίσανε, µόνο που σκεφτόµουνα ότι µπορεί να µε αγγίξει άνθρωπος τρελαινόµουνα… Δεν είναι ρεζίλι, στα 85 µου, γριά γυναίκα, να το παίζω µπεµπέκα; Άπαπα…
Ιδιότροπη ήσασταν;
Τώρα δεν είµαι, πιο νέα ίσως…
Δεν είχατε συνειδητοποιήσει πάντως την οµορφιά σας…
Αν µου έδιναν 10.000 δολάρια τον µήνα και µου έλεγαν δεν θα περάσεις ξανά ούτε απ’ έξω από την πόρτα του θεάτρου θα έπαιρνα τα 10.000 δολάρια… Νοµίζω ότι στις ασπρόµαυρες ταινίες ήµουνα απλά µια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα… Λάτρεψα τα µιούζικαλ, παρακαλούσα τον Δαλιανίδη που τα έκανε τότε να παίξω και εκείνος µου έλεγε: «Καλά, δεν ντρέπεσαι να µε παρακαλάς; Είσαι αδύνατη κοκαλιάρα, µακρυπρόσωπη… Σοβαρή ηθοποιός, εσύ, θα παίξεις σε µιούζικαλ;». «Ναι», του έλεγα, «ένα πέρασµα»… Και µου έδωσε ένα πέρασµα τραγουδώντας «Έκλαψα χτες σαν µέτρησα» στις «Θαλασσιές τις χάντρες». Μετά µε έβαλε στο «Μια κυρία στα µπουζούκια»… Βαριόµουνα φρικτά το θέατρο, δεν αντέχεται όλη αυτή η πίεση, πολύ ψυχοφθόρα… Στις 300 παραστάσεις στα «Κόκκινα φανάρια» παραιτήθηκα…
Χρήµατα τώρα έχετε;
Χάρισα την περιουσία µου στο «Χαµόγελο του παιδιού»… Δεν θέλω περιουσία, τι να την κάνω; Περνάω άνετα, δεν έχω χρήµατα να ντυθώ στου Βαλεντίνο, ψωνίζω από τα κινέζικα. Και τι έγινε;
Σπίτι σας ποιοι µπαίνουν πια;
Ελάχιστοι, µόνο ο Μάκης…
Είχατε ευτυχισµένα παιδικά χρόνια;
Κατοχή µε πείνα, δίψα και κρύο, µε κρεµάλες για τα παιδιά της γειτονιάς από όποια τάξη και αν προέρχονταν, ο πατέρας µου είχε εγκαταλείψει τη µάνα µου…
Είναι αλήθεια ότι σας µπερδεύανε µε τη Μάρω Κοντού;
Ναι, πολλές φορές την είχαν πει εκείνη Χρονοπούλου και εµένα Κοντού. Η Μάρω είχε πολλά φυσικά προσόντα, ωραίο κορµί, ενώ εγώ ήµουνα ψιλοαγγούρι, και έλεγα το «θ». Για να το διορθώσω χάλασα καµιά εκατοστή βαρέλια µε φελλούς, έβαζα τους φελλούς στο στόµα και µε το που κοβόταν ο φελλός τον πέταγα… Η µεγάλη Κυβέλη µε λάτρευε, µε έβαλε να παχύνω 15 κιλά, µε πίστευε πολύ και µου είχε µεγάλη αδυναµία…
Κολλητή σας από το θέατρο ποια ήταν;
Η Μάρω, αλλά δεν ξέρω γιατί εδώ και 19 χρόνια εξαφανίστηκε από τη ζωή µου.
Όταν ήσασταν άρρωστη το τηλέφωνο σταµάτησε να χτυπάει;
Όχι, αλλά πολλοί ηθοποιοί δεν ήρθαν να µε δουν… Το περίεργο ξέρεις ποιο είναι; Δεν ήµουνα ποτέ φίλη µε την Μπεάτα Ασηµακοπούλου και όµως, εκείνη, 2 µήνες πριν πεθάνει από ολικό καρκίνο, έψαξε και µε βρήκε, ήρθε εδώ και περάσαµε µια µέρα µαζί… Δεν ξέρω γιατί το έκανε, µε συγκίνησε όµως πολύ.
Ποιος ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος στο θέατρο;
Ο Λάµπρος Κωνσταντάρας… Μόνο που έπρεπε να πάµε στο θέατρο τέσσερις ώρες πριν όταν έπαιζε και έχανε η ΑΕΚ γιατί µπορούσε από τα νεύρα του να µας σκοτώσει… Παρ’ όλα αυτά ήταν τζέντλεµαν…
Άντρες από το θέατρο σας είχαν ερωτευτεί;
Όχι… Αρραβωνιάστηκα µόνο τον Αντρέα Μπάρκουλη, ξεχασµένο τότε και τον ξαναέβγαλα εγώ στην επιφάνεια.
Ήσασταν απόµακρη και σνοµπ;
Όχι… Δεν µε ένοιαζαν οι επιτυχηµένοι άντρες… Πες µε φτηνιάρα, αλλά δεν µε ένοιαζαν καθόλου οι λεφτάδες… Τα ωραιότερα αγόρια που είχα στο πλευρό µου δεν ήταν οι συµπρωταγωνιστές µου… Μου άρεσαν οι ωραίοι άντρες, δεν πήγαινα ποτέ µε άσχηµους. Δεν τα είχα µε κανέναν παραγωγό, µε κανέναν πλούσιο, µε κανέναν παράγοντα, όλες οι φτωχάντζες ήταν µαζί µου, εγώ είχα τις τσεπούλες µου γεµάτες, εκεί βασιζόµουν…
Πολλές πρωταγωνίστριες πηγαίνανε τότε µε µεγαλύτερους για να τις στηρίξουν…
Όλες!… Εγώ ποτέ στη ζωή µου δεν συµβιβάστηκα και δεν πήγα µε κάποιον για το συµφέρον µου, χώριζα µε τον έναν, τα έφτιαχνα µε τον άλλον γιατί µου άρεσε…
Τον Νίκο Κούρκουλο δεν τον είδατε ποτέ ερωτικά;
Είχαµε 52 χρόνια φιλίας, ήταν αδερφός µου, δεν θα µπορούσα να τον δω ερωτικά… Με κάποιους που είχαµε κατουρήσει µαζί εν ώρα ανάγκης -γιατί είχαµε µια τρύπα µε έναν µουσαµά για να κατουράµε -όταν παίζαµε µαζί στο έργο «Το αίµα βάφτηκε κόκκινο», δεν µπορούσαµε να δούµε ερωτικά ο ένας τον άλλον. Όσοι κατεβάζουν το βρακί τους και κατουράνε µαζί είναι αδέρφια…
Με τον Φαίδωνα Γεωργίτση ήσασταν κουµπάροι…
Ο Φαίδωνας δεν µου άρεσε καθόλου σαν αγόρι και ας του τραγουδούσα «Του αγοριού απέναντι»…
Σύντροφο που στάθηκε δίπλα σας ουσιαστικά είχατε;
Εγώ ήµουνα ο άντρας της ζωής µου και δεν έκανα µεγάλες σχέσεις… Μέχρι 3 χρόνια, µετά βαριόµουνα.
Τους διώχνατε;
Αισχρά! Πιστεύω ότι αυτά πληρώνω σήµερα, είναι το κάρµα… Έχω φάει µερικές πίκρες αλλά έχω δώσει πολλές…
Μόνο τον άντρα σας Δήµο Μπότσαρη ερωτευτήκατε;
Περισσότερο τον θαύµαζα, παρά τον ερωτεύτηκα, ήταν ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος… Ήθελε να φύγω από το θέατρο… Τότε αποφάσισα να κάνω οικογένεια, µε παντρεύτηκε µέσα σε 2 µήνες αλλά χωρίσαµε και εγώ πήγα περιοδεία µε το ΚΘΒΕ… Είχαµε ένα βελούδινο διαζύγιο…
Έχετε δηλώσει ότι γουστάρετε σαν άντρα τον Ηλία Κασιδιάρη…
Είναι very sexy, αλλά τώρα µου χάλασε, γιατί πάχυνε;
Ο Τσίπρας είναι sexy;
Όχι, είναι γλυκούτσικος.
Παιδιά δεν κάνατε;
Όχι, ήµουνα 40 τόσο χρονών, τι παιδιά να κάνω; Για να το παίξω νέα;
Πάντως δεν ήσασταν φαν των παιδιών…
Δεν ήµουνα φαν γιατί δεν βρήκα τους κατάλληλους πατεράδες για τα παιδιά…
Χορτασµένη είστε γενικότερα;
Εσύ τι λες;
Τον θάνατο τον φοβάστε;
Έχω ετοιµάσει το φέρετρό µου µε κρύο πάγο µέσα… Έχω περιέργεια για το τι θα αντικρίσω µετά…
Ήσασταν της θρησκείας;
Ήµουνα αιρετική… Πιστεύω µεν αλλά µε τον δικό µου τρόπο. Έχω κάνει 18 χρόνια άσκηση βουδισµού, που δεν ήταν θρησκεία γιατί ο Βούδας δεν ήταν Θεός, έχω µελετήσει πολλές θρησκείες, ακόµα και το Κοράνι, για να κάνω τις επιλογές µου.
Με την οικογένειά σας ήρθατε σε κόντρα γιατί σας έβαζαν απαγορευτικά;
Με τη µητέρα µου άσ’ τα! Άουσβιτς, Φράου Χέλγκα, ερχόµουνα συνέχεια σε κόντρα.
Σας λείπει;
Όχι, µε κούρασε, ήταν σκληρή µάνα… Μόνο η Λαµάρα µού έλειπε όταν έφυγε για έναν χρόνο να πάει σπίτι της στη Γεωργία, αυτή είναι η οικογένειά µου, δεν ήµουνα ευτυχισµένη χωρίς αυτήν.
Τον πατέρα που σας έλειπε ψάχνατε να τον βρείτε σε κάποιον άντρα;
Όχι, για αυτό και δεν µου άρεσαν οι µεγαλύτεροι…
Νοµίζω ότι σε µια πουριτανική εποχή εσείς και η Αλίκη ήσασταν από τις πρώτες που τα φτιάξατε µε µικρότερους…
Εγώ παραήµουνα!… Θα σου πω ένα περιστατικό να γελάσεις… Κάποια στιγµή παίζαµε το παιχνίδι της αλήθειας µε την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Παπαµιχαήλ, τον Μοµφεράτο… Σε αυτό το παιχνίδι ακούγονται πολλές αλήθειες να ξέρεις… Η Αλίκη τότε τα είχε µε τον εκδότη Νάσο Μπότση… Κάποια στιγµή γυρνάει η Αλίκη και µε ρωτάει: «Μαίρη, τα είχες ποτέ µε τον Μπότση;». «Όχι», της απαντάω εγώ, «εσύ;». «Όχι» µου λέει… Και τότε γυρίζω και της λέω το χαριτωµένο… «Αλίκη µου, τότε µια από τις δυο µας λέει ψέµατα!»…
Ξύλο έχετε φάει από άντρα;
Ούουου! Έχω φάει και έχω δώσει… Τρεις µου έχουν δώσει ξύλο, αλλά µετά τους έδιωχνα…
Με τον Νίκο Σταγόπουλο δεν ήσασταν πολλά χρόνια;
Πού τον θυµήθηκες; Ο Σταγόπουλος δεν ήταν και η µεγάλη σχέση της ζωής µου…
Μετανιώσατε που δεν υιοθετήσατε ένα παιδί;
Όχι… Είναι δύσκολο να έχεις παιδιά… Η πιο σωστή µάνα για µένα από τις γνωστές ήταν η Μαρινέλα. Μεγάλωσε την κόρη της τέλεια και δεν πήρε χαµπάρι ούτε κάποιες σχέσεις που έκανε ούτε τίποτα… Μέσα στο σπίτι της δεν έβαλε κανέναν άντρα…
Σταρ του Χόλιγουντ κατήγγειλαν για σεξουαλική παρενόχληση µεγάλους ηθοποιούς και παραγωγούς… Εσάς σας έτυχε να σας την πέσει κάποιος;
Μόνο µια φορά; Μου την έπεσε ο Αχιλλέας Μαµάκης, πρωτοπόρος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, διευθυντής τότε του «Έθνους», ο µόνος που είχε µια σελίδα καλλιτεχνική «Τα θεατρικά νέα» για να προβάλει ηθοποιούς και να αναδείξει το παρακατιανό τότε επάγγελµα, αλλά και εκποµπή στους ραδιοθαλάµους του Ζαππείου. Η γυναίκα του, Τατιάνα Βαρούτη, ήταν πολύ αγαπηµένη µου φίλη, πρίµα µπαλαρίνα της Λυρικής. Πήγα λοιπόν στο «Έθνος» την ώρα που ήταν γεµάτη η εφηµερίδα, µπήκα στο γραφείο του, τον έβρισα, του γύρισα το γραφείο πάνω του και έφυγα… Κανένας άλλος δεν τόλµησε έκτοτε…
Πρόσφατα έγινε και ένα επεισόδιο µε τον Μάνο Παπαγιάννη που χειροδίκησε πάνω στη Σοφία Παυλίδου…
Ντροπή! Στα δικά µας χρόνια δεν είχαµε τέτοια πράγµατα… Δεν τον ξέρω τον κύριο, αλλά επιτρέπεται άντρας να χειροδικεί πάνω σε γυναίκα; Ποτέ!
Πέρα από τη Ζέτα Δούκα που σας υποδύεται στις «Γοργόνες και Μάγκες» υπάρχει κάποια πρωταγωνίστρια που να τη γουστάρετε;
Η Ζέτα Δούκα µοιάζει στο στυλ µου… Μου αρέσει όµως και η Καριοφυλλιά Καραµπέτη, είναι ταλαντούχα αλλά αντιερωτική… Πολλά είναι τα ταλαντούχα παιδιά σήµερα αλλά δυστυχώς -όπως λέω εγώ- δεν έχουν το βουλάκι, το αστεράκι…
«Ο Φαίδωνας Γεωργίτσης δεν µου άρεσε καθόλου σαν αγόρι και ας του τραγουδούσα “Του αγοριού απέναντι”»
«Tα φουστάνια µου τα χάρισα όλα σε φίλους µου τραβεστί για να τα φοράνε και να βγάλουν το ψωµάκι τους. Μάλιστα ένας από αυτούς φορώντας τα είχε µεγάλο σουξέ και πήρε σπίτια. Τα φορέµατα τότε τα πληρώναµε εµείς, δεν µας τα έκαναν δώρο»
«Πες µε φτηνιάρα αλλά δεν µε ένοιαζαν οι λεφτάδες… Δεν τα είχα µε παραγωγό και πλούσιο, όλες οι φτωχάντζες ήταν µαζί µου, εγώ βασιζόµουνα στις τσεπούλες µου»
«Τους συντρόφους µου τους έδιωχνα αισχρά! Τους βαριόµουνα… Αυτά πληρώνω σήµερα, είναι το κάρµα… Έχω φάει µερικές πίκρες, αλλά έχω δώσει πολλές»
«Δεν έχω πια λεφτά να ντυθώ στου Βαλεντίνο, ψωνίζω από τα κινέζικα… Και τι έγινε;»
Πηγή: youweekly.gr
