Λόφος Λεβίδη: από το 2004 στο 2020
Ο Λόφος Λεβίδη , παραμένει ο τελευταίος μεγάλος πνεύμονας πρασίνου στην ευρύτερη περιοχή και ως τέτοιο οφείλουμε να τον διατηρήσουμε.
Αυτό ήταν και το σκεπτικό της απόφασης που έλαβε ο Δήμος Παλλήνης το 2004, προκειμένου να εκκινήσουν οι διαδικασίες απόκτησης του.
Το 2005, το Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης, στηριζόμενο στη μελέτη του κ. Παναγιώτη Γκοιμήση , η οποία αναφέρεται διεξοδικά στο χαρακτήρα της έκτασης, στις χρήσεις γης, τους όρους δόμησης και τις δυνατότητες απόκτησης, έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις.
Η μελέτη επισήμανε ότι «για τα μη δασικά τμήματα της έκτασης, η απόκτηση τους μπορεί να πραγματοποιηθεί με αναγκαστική απαλλοτρίωση για τη δημιουργία χώρου πρασίνου με τις χρήσεις του Π.Δ. 20/02/03 η με απευθείας αγορά. Για τα δασικά τμήματα, η απόκτηση τους μπορεί να γίνει με απευθείας αγορά η με αναγκαστική απαλλοτρίωση υπέρ του Δημοσίου και στη συνέχεια να παραχωρηθεί στο Δήμο Παλλήνης».
Ένα σύντομο ιστορικό, για τα πραγματικά δεδομένα, που αφορούν στο Λόφο Λεβίδη, κυρίως για την αποκατάσταση του τι έχει συμβεί.
Η πρόταση που καταθέσαμε στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο, είχε αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα. Να διερευνηθούν τα δεδομένα που σήμερα ισχύουν και να αναζητηθούν όλοι οι τρόποι για την πιθανή αξιοποίηση του, ακόμη και η δυνατότητα απόκτησης του. Όπως συνέβη με την Βίλα Ιόλα στην Αγία Παρασκευή και την Βίλα Ζωγράφου στο Δήμο Ζωγράφου, που αγοράστηκαν από τους δήμους και σήμερα λειτουργούν ως χώροι πολιτισμού.
Για να μη μένουν στα χαρτιά μελέτες και αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου (2004 -2008).
Ίσως ανοίξει ένα παράθυρο στο φως.
Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook ΕΔΩ
