Τεκμήρια: Αλλαγές και στη νομοθεσία για τον τρόπο κάλυψης των τεκμηρίων διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων προτίθεται να επιφέρει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, στο πλαίσιο των προσπαθειών του για εξορθολογισμό και απλοποίηση του φορολογικού συστήματος.
Οι κανόνες με βάση τους οποίους οι φορολογούμενοι μπορούν να καλύπτουν προστιθέμενες διαφορές φορολογητέου εισοδήματος, προσδιοριζόμενες με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης και τις πραγματικές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων, παρουσιάζουν ορισμένες αδυναμίες και προβλήματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλούν βλάβη στα συμφέροντα του Δημοσίου, ενώ σε ορισμένες άλλες δημιουργούν στρεβλώσεις και αδικίες σε βάρος των φορολογουμένων.
Οι αλλαγές που θα αποφασιστούν στους κανόνες κάλυψης των τεκμηρίων θα τεθούν σε ισχύ ταυτόχρονα με την αναμόρφωση και τον εξορθολογισμό του συστήματος υπολογισμού των τεκμηρίων διαβίωσης, που θα οδηγήσει στη μεσοσταθμική τους μείωση κατά 30%, όπως ήδη έχει προαναγγείλει το κυβερνών κόμμα από την προεκλογική περίοδο.
Στόχος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης είναι όχι μόνο να εξαλειφθούν οι παγίδες υπερφορολόγησης που κρύβουν οι διατάξεις για τα τεκμήρια, αλλά, από την άλλη πλευρά, να πάψουν να υπάρχουν και παράθυρα φοροαποφυγής στη νομοθεσία για τον τρόπο κάλυψης των πρόσθετων διαφορών εισοδήματος που προσδιορίζουν τα τεκμήρια.
Από το μικροσκόπιο της νέας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών θα περάσει το σύστημα της «ανάλωσης κεφαλαίου», με το οποίο οι φορολογούμενοι έχουν τη δυνατότητα να σχηματίζουν τεράστια ποσά αποταμιεύσεων κεφαλαίου από εισοδήματα παρελθόντων ετών και να τα αξιοποιούν για να καλύπτουν άνετα μεγάλες διαφορές τεκμηρίων και να αποφεύγουν πολύ εύκολα την πληρωμή φόρων εισοδήματος κάθε επόμενη χρονιά κατά την οποία το άθροισμα των τεκμηρίων διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων είναι μεγαλύτερο από τα δηλωθέντα εισοδήματά τους. Το σύστημα αυτό, έτσι όπως λειτουργεί, έχει διαπιστωθεί ότι αφήνει ορθάνοικτα παράθυρα φοροαποφυγής.
Συγκεκριμένα, το σύστημα αυτό δίνει τη δυνατότητα στους φορολογουμένους να επικαλούνται τεράστια πλασματικά ποσά αποταμιεύσεων από εισοδήματα παρελθόντων ετών για να καλύπτουν τεκμήρια. Τα ποσά αυτά «χτίζονται» εικονικά, καθώς η ισχύουσα νομοθεσία δεν προβλέπει περιορισμούς στον αριθμό των παρελθόντων ετών στα οποία μπορεί να ανατρέξει ο φορολογούμενος για να επικαλεστεί κτηθέντα εισοδήματα που δεν αναλώθηκαν.
Δηλαδή, κάθε φορολογούμενος έχει δικαίωμα να ανατρέξει όσο θέλει στο παρελθόν και να επικαλεστεί εισοδήματα πολλών δεκαετιών, ακόμη και των δεκαετιών του ’70, του ’80 και του ’90, χωρίς κανέναν έλεγχο από τις φορολογικές Αρχές. Αρκεί να έχει κρατήσει άθικτα τα αντίγραφα των φορολογικών δηλώσεων που είχε υποβάλει σε έντυπη μορφή όλα αυτά τα έτη! Με βάση, λοιπόν, τα εισοδήματα που δήλωσε σε βάθος… δεκαετιών, κάθε φορολογούμενος μπορεί να σχηματίσει ένα τεράστιο ποσό κεφαλαίου «μη αναλωθέντων εισοδημάτων παρελθόντων ετών» -ένα εικονικό ποσό αποταμίευσης παρελθόντων ετών-, από το οποίο, στη συνέχεια, μπορεί να εμφανίζει κάθε χρόνο ένα τμήμα ως αναλωθέν, ώστε στη φορολογική δήλωση του αντίστοιχου φορολογικού έτους να καλύπτει πάντα τα πρόσθετα ποσά φορολογητέου εισοδήματος που του προσδιορίζουν τα τεκμήρια διαβίωσης και τυχόν πραγματικές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων που έχει δηλώσει, όσο μεγάλα κι αν είναι αυτά.
Ετσι, αξιοποιώντας τη νόμιμη αυτή μέθοδο, μπορεί να αποφεύγει μονίμως τη φορολόγηση με βάση τα τεκμήρια. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, κάθε επιτήδειος φοροφυγάς καταφέρνει και να δηλώνει σκόπιμα χαμηλό πραγματικό εισόδημα και να μην τον «πιάνουν» τα τεκμήρια.
Ο μόνος περιορισμός που προβλέπει η νομοθεσία για τη μέθοδο κάλυψης τεκμηρίων μέσω της «ανάλωσης κεφαλαίου από εισοδήματα παρελθόντων ετών» είναι ότι υποχρεώνει τον φορολογούμενο να αφαιρεί από το συνολικό ετήσιο εισόδημα κάθε έτους που επικαλείται τα ποσά των τεκμηρίων διαβίωσης και τυχόν δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων που τον βάρυναν εκείνη τη χρονιά. Από κει και πέρα, μπορεί να χρησιμοποιεί ολόκληρο το υπόλοιπο που απομένει ως ποσό «εισοδήματος παρελθόντος έτους» για να καλύψει τεκμήρια. Ομως αυτός ο περιορισμός δεν επαρκεί για να μειώσει το ύψος του εικονικού ποσού αποταμίευσης παρελθόντων ετών που μπορεί να επικαλεστεί ο φορολογούμενος, διότι τα ποσά των τεκμηρίων διαβίωσης, τα οποία είναι συνήθως τα μόνα που εμφανίζονται στη φορολογική δήλωση κάθε παρελθόντος έτους, δεν αντιπροσωπεύουν από μόνα τους τις πραγματικές δαπάνες που έχει κάθε χρόνο ο φορολογούμενος.
Ουσιαστικά κατά το σχηματισμό του «κεφαλαίου από εισοδήματα παρελθόντων ετών», δεν αφαιρούνται από τα ετήσια δηλωθέντα εισοδήματα κάθε έτους οι ετήσιες πραγματικές δαπάνες που πραγματοποίησε ο φορολογούμενος το ίδιο έτος για ενοίκια, ασφάλιστρα, αγορές καταναλωτικών αγαθών, πληρωμές φόρων, λογαριασμών ΔΕΚΟ και πλήθος άλλων δαπανών της καθημερινότητας, οι οποίες στην πραγματικότητα μειώνουν στο ελάχιστο τα περιθώρια αποταμίευσης ή τα εκμηδενίζουν! Από τα εισοδήματα κάθε παρελθόντος έτους που επικαλείται ο φορολογούμενος αφαιρούνται, δηλαδή, κατά κανόνα μόνο τα ήδη προκαθορισμένα ποσά τεκμηρίων διαβίωσης που προβλέπει η νομοθεσία και το τεράστιο υπόλοιπο ποσό που απομένει σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται «αποταμίευση», δηλαδή κεφάλαιο που δεν αναλώθηκε και αξιοποιείται για την παράκαμψη των τεκμηρίων!
Πηγή: eleytherostypos.gr
