Αγίου Τρύφωνος του Μάρτυρα, Φιλικητάτης Μάρτυρος, σήμερα Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το επίσημο εορτολόγιο.
Γιορτάζουν και περιμένουν τις ευχές σου:
Τρύφων, Τρύφωνας, Τρυφωνία
Φιλικητάτη, Φιλικήτη, Φιλικήτα
Άγιος Τρύφων ο Μάρτυρας
O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και έβοσκε χήνες για να ζήσει.
Συγχρόνως, μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Έτσι, ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε να διδαχθεί ο ίδιος και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεως του.
Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί. Ο Άγιος θεράπευε κάθε ασθένεια και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές.
Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητές του, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του.
O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.
Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών.
Το 250 μ.Χ. ο Άγιος, επειδή δεν λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες. Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του.
Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Εκείνος προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία».
Μετά το μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίστηκε, εκείνος όμως δεν απαρνήθηκε την πίστη του.
Ύστερα από αυτό τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν διορία, για να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό.
Όταν ερωτήθηκε, ο Άγιος και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά.
Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.